هر چند اصحاب امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) از نژاد خاص، قبیله‌ای باسابقه یا کشوری معروف
گزینش نمی‌شوند، زیرا این نهضت یک قیام عدالت گسترانه است و در راستای تحقق اسلام ناب،
نژادپرستی در آن جایی ندارد و یاران امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) از سراسر جهان و دورترین
شهرها و به تعبیر روایات از «اقالیم الارض» و «اقصی البلاد» گرد هم می‌آیند».[1]
ایرانیان را در زمان معصومین(علیهمالسلام) با عناوین مانند فرس و اعاجم و موالی و قوم
سلمان و چند عنوان دیگر می‌شناختند. در روایات نیز از ایرانیان با عناوین اهل خراسان و اهل قم
و اهل طالقان و دیگر شهرهای مشهور ایران در آن دوره، یاد شده است».[2]
حافظ ابونعیم از قول ابن عباس نقل می‌کند: «نزد رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) سخنی از فارس به میان آمد آن حضرت فرمود: فارس گروه ما و قدرت ما اهل‌بیت(علیهم السلام) هستند». امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) هم در این باره فرمودند: «وزیران مهدی(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) از عجمان هستند، در میان آن‌ها عربی نباشد، اما با عربی صحبت می‌کنند، درحالی‌که آن‌ها خالص‌ترین وزرا و بافضیلت‌ترین وزیران هستند».[3]
در برخی از روایات نام شهرهایی ذکر شده است که بسیاری از یاران امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) از اهالی آن شهرها هستند مانند «مرو رود، مرو، طوس، مغان، جابروان، قومس، اصطخر، فاریاب، طالقان، سجستان، نیشابور، طبرستان، قم، گرگان، اهواز، سیراف، ری و کرمان». [4]
همان‌طور که ذکر شد یکی از این شهرها طالقان است
امیرمومنان(علیه‌السلام) درباره این شهر می‌فرمایند: «خوشا به حال طالقان!
زیرا برای خداوند(عزوجل) در آن‌جا گنج‌هایی ذخیره شده است که هرگز از جنس
طلا و نقره نمی‌باشند. در آن‌جا مردانی هستند که خدا را به حق شناختند، و
اینان یاران مهدی(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) در آخرالزمان می‌باشند». [5]
در روایات دیگر به تفصیل درباره مردم طالقان سخن به میان آمده است: «این
گنج‌ها دلاور مردانی هستند اهل جنگ و جهاد که شهادت در راه خدا را دوست
می‌دارند و پیوسته دعا می‌کنند که خدا شهادت را روزی آنان
قرار دهد، شعار خود را «یا لثارات الحسین» می‌دانند، خداوند به وسیله
آن‌ها امام حق را پیروز می‌گرداند».[6]
عفان بصری از امام صادق(علیه‌السلام) نقل می‌کند که حضرت فرمود: «آیا
می‌دانی چرا این شهر را قم نامیده شد؟!» گفتم: «خدا و رسولش و شما
می‌دانید».
حضرت فرمود: «قم نامیده شد؛ چون اهلش با قائم آل محمد(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه)
جمع می‌شوند و با او قیام می‌کنند و از خود استقامت به خرج می‌دهند و به
او کمک می‌کنند».[7]
در روایت دیگری از امام صادق(علیه‌السلام) سؤال شد: منظور از آیه «فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولی بَأْسٍ شَدیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ وَ کانَ وَعْداً مَفْعُولاً [اسراء/5] هنگامی که نخستین وعده فرا رسد، گروهی از بندگان پیکارجوی خود را بر ضد شما برمی‌انگیزیم -تا شما را سخت در هم کوبند حتی برای به دست آوردن مجرمان- خانه‌ها را جستجو می‌کنند و این وعده‌ای است قطعی» چه کسانی هستند؟ آن حضرت فرمود: «واللَّه آنان اهل قم هستند، واللَّه آنان اهل قم هستند، واللَّه آنان اهل قم هستند».[8]
در برخی از روایات از افرادی مانند شعیب بن صالح و هاشمی خراسانی نام برده می‌شود که در ارتش امام(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) نقش مثبت و مهمی ایفا می‌کنند.
امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) فرمود: «زمانی که سپاه سفیانی به طرف کوفه
حرکت می‌کند، دنبال اهل خراسان برای جنگ می‌فرستد و اهل خراسان برای یاری
«مهدی»(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) با پرچم‌های سیاه قیام کرده و به فرماندهی
«شعیب بن صالح» با سپاه سفیانی در محلی به نام استخر روبه‌رو شده و جنگ
بزرگی رخ می‌دهد که خراسانی‌ها سپاه سفیانی را شکست می‌دهند، در آن هنگام
است که مردم آرزوی ظهور حضرت مهدی(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) را می‌کنند و او را
می‌طلبند».[9]
هم‌چنین حضرت می‌فرمایند: «پرچم‌های سیاه برای جنگ با سفیانی قیام می‌کنند و
در میان آن‌ها جوانی از بنی‌هاشم است که در کتف چپ او خالی دیده می‌شود.
پیشرو آن پرچم‌ها مردی از بنی تمیم بوده که «شعیب بن صالح» نامیده می‌شود و
سپاه سفیانی را فراری می‌دهد.[10]
در نتیجه: اصحاب امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) از نژاد خاص، قبیله‌ای باسابقه یا کشوری معروف گزینش نمی‌گردند، اما با توجه به تعدادی از روایات معصومین (علیهمالسلام) به این نکته می‌رسیم که تعداد قابل توجهی از این یاران جان بر کف حضرت ایرانی می‌باشند که این امر افتخاری برای ایران اسلامی است و امید است تا ما نیز بتوانیم با اعمال صالح خود جزء این افراد باشیم.
منبع: رهروان ولایت
